---

De oude Cañete-vallei, met een agrarisch overwicht en een gunstig klimaat, stond bekend onder de naam "Valle de Guarco", een woord uit de Quechua-etymologie dat in het Spaans vertaald betekent: "ophangen, ophangen of plaats van de gehangene". Er wordt gezegd dat het zo werd genoemd, omdat de primitieve bewoners de gewoonte hadden hun vijanden en opstandige stammen aan deze vorm van straf te onderwerpen.



De benaming "Valle de Guarco" duurde tot de komst van de Spanjaarden en toen een groep van hen in 1533 in de Tempel van Pachacamac was, verzamelden ze een deel van de schatten voor de redding van Atahualpa, ze hadden de eerste informatie over het bestaan ​​van de belangrijke vallei, geïnteresseerd in het kennen van de geografische omgeving en de vruchtbaarheid van het gebied.



Vervolgens stichtte Don Francisco Pizarro de stad Lima, op 18 januari 1535. Sindsdien, toen 21 jaar verstreken waren, ontstond onder de Spanjaarden een grotere belangstelling om de onbekende "Valle de Guarco" te bereiken, die deze beslissing aanvulde met de wens en wil van de onderkoning Don Andrés Hurtado de Mendoza, om een ​​nieuwe stad ten zuiden van Lima te stichten. Voor dit doel heeft een commissie eerder de verificatie en haalbaarheid uitgevoerd door de geschikte en strategische plaats aan zee te bepalen in de sector "Coaldas", in de buurt van wat nu de boerderij "Santa Bárbara" is.



Nadat alle voorbereidingen waren getroffen, verhuisden kapitein Don Jerónimo de Zurbano en zijn gevolg in overeenstemming met het mandaat van de onderkoning naar de plaats en voerden in een plechtige ceremonie de Spaanse stichting uit van de "Villa Santa María de Cañete" op 30 augustus 1556. De oprichters ervan Ze zetten deze naam ter ere van en ter nagedachtenis aan de stad Cañete, een stad in Cuenca, Spanje; plaats van oorsprong van de toenmalige onderkoning Andrés Hurtado de Mendoza. Vanwege deze gedenkwaardige gebeurtenis kreeg het oude grondgebied van de "Guarco-vallei" de naam Cañete.



In koloniale en republikeinse tijden was Cañete de woonplaats voor verschillende groepen buitenlandse immigranten, die in de havens van Cerro Azul en Santa Bárbara aan land kwamen, zoals onder meer Afrikaanse, Chinese, Japanse en Italiaanse slaven.





Deze provincie werd in 1992 door het Ministerie van Industrie, Buitenlandse Handel, Toerisme en Integratie erkend als de bakermat en hoofdstad van de Peruaanse zwarte kunst.







De hoofdstad is de stad San Vicente de Cañete en een van de meest interessante steden is Lunahuaná, dat onlangs een toeristische plaats is geworden vanwege de populariteit van kanoën en andere avontuurlijke sporten die in die stad kunnen worden beoefend.







Cañete is een toeristische plaats vanwege het klimaat, de stroming van de rivier, de culinaire kunst en omdat het de enclave is van de Afro-Peruaanse cultuur, een cultuur die zich voornamelijk in de wijk San Luis de Cañete concentreert. In 1971 hield de stad San Vicente de Cañete het eerste Afro-Peruaanse folklorefestival: het Black Art Festival.



Deze vallei heeft landbouw als de basisactiviteit van zijn economie. Meer dan 60% van de productie is gewijd aan de teelt van katoen, en de laatste tijd wordt ook aandacht besteed aan de productie van fruit, waaronder druiven en mandarijnen.



Momenteel staat de Cañete-vallei ook bekend als een producent van likeuren op basis van druiven, waaronder pisco, wijn en cachina. De typische gerechten zijn onder meer droge soep, Carapulcra (met gedroogde aardappelen), gedroogde raya Charquicán en bonen met tuca (van zwarte oorsprong).

---